Święty z Lublina

Ksiądz Kłopotowski urodził się na Podlasiu w 1866 r. Z Lublinem był związany przez 17 lat. Święcenia kapłańskie otrzymał w lubelskiej katedrze w lipcu 1891 r. Jako kapłan służył w lubelskich parafiach Nawrócenia św. Pawła i w katedrze. Pracował też jako wikariusz w Biłgoraju i rektor dominikańskiego kościoła św. Stanisława w Lublinie.
– Jego posługę kapłańską znaczyło wnoszenie nowej nadziei w życie najbiedniejszych – pisze o księdzu arcybiskup.
Założył sierociniec dla dziewcząt pod Lubartowem, dla chłopców w Opolu Lubelskim, przytułek dla zagubionych życiowo kobiet na lubelskim Wiktorynie i dom starców na Sierakowszczyźnie. Oprócz tego uruchomił Lubelski Dom Zarobkowy dla bezrobotnych ze szkołą rzemieślniczą dla dzieci.
Wiarę wśród ludzi umacniał słowem pisanym. Organizował redakcje nowych czasopism i biblioteki parafialne. Nie spodobało się to władzom carskim, które obawiały się rozwoju kultury na okupowanych terenach.
Na ks. Ignacego nałożono urzędowy zakaz wyjazdów poza Lublin. Udało mu się jednak przeprowadzić do Warszawy. Tam założył ośrodki pomocy dla ubogich i redakcje nowych czasopism katolickich. Dzięki niemu powstało także Zgromadzenie Sióstr Loretanek, którego głównym celem jest praca wydawnicza.
Błogosławionym został ogłoszony w czerwcu ubiegłego roku.
– Wśród przeciwności i burz dziejowych nie narzekał, ani nie straszył – o świętym mówi arcybiskup Życiński. – Poszukiwał środków, którymi mógłby umocnić wiarę ludu i zaszczepić w sercach nadzieję zbudowania lepszego, bardziej sensownego świata.